jedną dobę. Paliki powinny być zanurzone w preparacie co najmniej do wysokości 80 cm.
Trwałymi rusztowaniami dla drzew karłowych sq słupki żelbetonowe z rozpiętymi na nich poziomymi drutami (rys. 85).
Rys. 85. Trwałe rusztowanie do przywiązywania drzew karłowych
Słupki powinny mieć długość 2,8 m, przekrój 8X8 lub 10X10 cm. Słupki ustawia się w rzędach co 20-25 m i rozpina na nich druty ocynkowane średnicy 2-3 mm. Dla form wrzecionowych wystarczy rozpiąć dwa druty na wysokości 0,5 i 2 m od ziemi. Między drutami mocuje się przy każdym drzewku pionowe listewki lub obrzynki z desek, służące do przywiązywania przewodnika. Jeśli drzewa karłowe, prowadzone są w formie szpalerowej, to druty rozpina się co 0,5 m. Na 1 ha potrzeba od 100 do 120 słupków.
Cięcie drzew w pierwszym roku po posadzeniu jest podobne jak przy formowaniu koron prawie naturalnych. Okulanty nierozgałęzione podkrzesuje się do wysokości 40—50 cm i skraca przewodnik. Pędy boczne skraca się o 1/3-1/2 jedynie w tych wypadkach, gdy nie można zapewnić drzewom dostatku wody (rys. 84).
Rys. 84. Cięcie karłowych jabłoni i grusz w pierwszym roku formowania korony wrzecionowej: a — okulanty nierozgałęzione skracamy na wysokości 60—80 cm od ziemi; b — okulanty rozgałęzione nisko przy ziemi podkrzesujemy do wysokości 40—50 cm; c — lekko skracamy im przewodnik i silniejsze pędy boczne.
Nieco większej uwagi wymagają drzewa szczepione na wstawkach skarlających. Wiele z nich ma tylko 1—2 silne pędy boczne, które nie nadają się na konary, bo są zbyt sztywne do przygięcia. Pędy takie trzeba wyciąć i zaczekać do przyszłego roku na nowe przyrosty (rys. 86).
Rys. 86. Cięcie jabłoni szczepionych na wstawkach skarlających: a — jabłoń rozgałęziona w kształcie choinki nie wymaga cięcia; b, c — u jabłoni widlasto rozgałęzionych usuwamy pędy boczne.
Po przycięciu drzew w marcu lub w kwietniu należy w maju założyć na przewodnik klamerki, aby uzyskać szerokie kąty rozwidleń.
W drugim roku po posadzeniu przyginamy wszystkie elastyczne pędy do położenia poziomego i przywiązujemy w tej pozycji sznurkami do palika lub też do rozpiętego w rzędzie drutu (rys. 87a). U niektórych drzew znajdą się 1—2 pędy zbyt sztywne i trudne do przygięcia, które trzeba wyciąć. Przewodnik przywiązujemy pionowo przy paliku. Najlepiej gdy ma on długość w granicach 40—60 cm, bo takiego nie trzeba skracać i wówczas wyrastające na nim nowe rozgałęzienia mają z natury szerokie kąty rozwidleń. Jeśli przewodnik jest długi, to można go wyciąć i pierwszy od góry pęd boczny przywiązać pionowo do palika. Pęd boczny poprowadzony pionowo będzie pełnił dalej rolę przewodnika (rys. 87b).
Rys. 87. Formowanie korony wrzecionowej w drugim roku: a — pędy elastyczne przyginamy do poziomu, pędy sztywne usuwamy; b — zbyt silny przewodnik zastępujemy słabszym pędem bocznym, pędy wyrosłe blisko ziemi usuwamy.
W trzecim i czwartym roku kontynuujemy przyginanie pędów prowadząc przewodnik do wysokości 2 m, W tym okresie należy zwrócić uwagę na symetryczny rozwój korony drzewa. Na niektórych drzewach można spotkać konary, które nie dość mocno przygięte u podstawy rosną zbyt silnie stając się konkurentami dla przewodnika. Takie konary trzeba wyciąć na gładko lub też bardzo mocno skrócić nad przyrostem skierowanym w dół (rys. 88a, b).
Formowanie koron wrzecionowych pochłania tyle samo czasu co formowanie koron szpalerowych.
Po zakończeniu formowania stosujemy coroczne cięcie wiosenne regulujące kształt koron i zagęszczenie gałęzi. Od dołu podcinamy gałęzie do wysokości 50 cm. Gałęzie krzyżujące się, zachodzące na siebie, lub uszkodzone wycinamy na gładko. W górnych partiach korony wycinamy najsilniejsze pędy, aby ta część korony nie rozrastała się nadmiernie. Przez cały okres uprawy drzew należy utrzymać stożkowy kształt koron (rys. 89).
Jeśli drzewa rosną dosyć silnie, co może się zdarzyć przy uprawie jabłoni szczepionych na podkładce M 26, wówczas trzeba skracać konary wychodzące w międzyrzędzia. Dzięki cięciu zmieniamy kształt koron z kolistego na owalny formując półszpaler. Cięcie takie umożliwia swobodne przejazdy między rzędami przy zachowaniu wszystkich gałęzi rosnących w linii rzędu.