GRUSZA
Grusze charakteryzują się dość dużą wrażliwością na niskie temperatury, a drzewa odmian szlachetnych mogą dorastać do różnych rozmiarów. Jedne z nich są bardzo duże (Dobra Szara), inne – średniej wielkości (Faworytka), jeszcze inne – dość małe (Józefinka). Korona drzew może być stożkowata (Hardy), kulista (Dobra Szara), kopulasta (Faworytka) lub nieregularna (Williams) bądź może mieć kształt pośredni, różniący się nieco od wymienionych tu form.
Kształty koron grusz: 1 – wąskostożkowata, 2 – szerokostożkowata, 3 – kulista, 4 – kopulasta.
Pędy grusz wyrastają podobnie jak u jabłoni. Pąki liściowe są małe, zaostrzone i mniej lub bardziej przylegające do pędów. Pąki kwiatowe są większe od liściowych i wydają kwiaty oraz liście. Kwiaty grusz są podobne do kwiatów jabłoni, ale przeważnie białe, podczas gdy jabłoni są różowawe, ponadto ich rozwój w kwiatostanie jest inny niż u jabłoni, u której rozwijają się najpierw górne kwiaty – u gruszy dolne w kwiatostanie. Liście są przeważnie mniejsze od liści jabłoni, skórzaste, połyskujące i różnego kształtu: owalne, jajowate i eliptyczne. Brzeg liścia może być cały „piłkowany” lub karbowany.
Grusze odmian szlachetnych żyją do 70 lat i dłużej, ale zwykle zamierają już po 40 latach z powodu łatwego przemarzania w surowsze zimy. Grusze szczepione na podkładkach karłowych żyją zaledwie 12-20 lat. Największa produkcyjność grusz szczepionych na podkładkach silnie rosnących występuje w wieku 20-35 lat. Większość grusz ma dość duże wymagania glebowe i klimatyczne. Udają się na glebach głębszych, dostatecznie przewiewnych i żyznych. Szlachetniejsze i zimowe odmiany potrzebują więcej ciepła niż jabłonie.
Z doboru odmian zalecanych do ogrodów działkowych i przydomowych najwcześniejsza jest Lipcówka Kolorowa Jest to stara odmiana pochodzenia francuskiego. Drzewa rosną niezbyt silnie, tak że nie wymagają podkładek karłowych. Drzewo tworzy koronę wyniosłą, stożkowatą, mało rozgałęzioną, luźną, z lekko zwisającymi gałęziami. W okres owocowania wchodzi w 4-5 roku po posadzeniu. Owocuje obficie, na ogół przemiennie, w dobrych warunkach i należycie pielęgnowana odmiana ta może owocować corocznie. Niestety, jest wrażliwa na mróz. Wydaje owoce średniej wielkości lub drobne, jajowate, o rozmiarze 61X52 mm i ciężarze 75 g. Skórka krucha, lekko błyszcząca, zielonkawożółta, z lekkim czerwonopomarańczowym, paskowanym rumieńcem. Miąższ zielonkawokremowy, mało soczysty, niezbyt słodki, dość smaczny. Owoce należy zbierać na kilka dni przed zupełnym dojrzeniem, najczęściej w ostatniej dekadzie lipca. Dojrzewają dość nierównomiernie. Niestety, przed zbiorem opadają, zwłaszcza gdy drzewo rośnie na glebie lżejszej. Bardzo szybko przejrzewają.
Później dojrzewającą, również letnią odmianą jest Trewinka. Jest to odmiana pochodzenia francuskiego, w Polsce stosunkowo mało rozpowszechniona. Drzewo rośnie średnio silnie, tworząc koronę szerokolistną. W okres owocowania wchodzi wcześnie. Owocuje bardzo obficie, corocznie. Odporna na parch, na mróz dość wrażliwa. Wydaje owoce średniej wielkości, o rozmiarach 65X85 mm i ciężarze 120-140 g, kształtem przypominające owoce popularnej odmiany Faworytki, przy kielichu i szypułce spłaszczone, ku górze zwężające się. Skórka cienka, gładka, zielonożółta, z delikatnym, czerwonym, w punkciki i paskowanym rumieńcem, przy szypułce często ordzawionym. Miąższ biały, soczysty, słodko-winny, lekko korzenny, dość smaczny. Owoce zbiera się w drugiej dekadzie sierpnia. Przechowują się najwyżej do dwóch tygodni.