Wiśnie są drzewami lub krzewami niedużych rozmiarów, o koronach przeważnie kopulastych albo mniej lub bardziej jajowatych, podobnych do koron czerech. Drzewa wiśni żyją około 25-30 lat, a czynniki klimatyczne nie wpływają na długość ich życia w takim stopniu jak u czereśni. Są one bowiem znacznie odporniejsze na niskie temperatury. Na ogół wiśnie zakwitają parę dni później niż czereśnie. Udają się na każdej glebie z wyjątkiem gleb podmokłych i bardzo suchych oraz na każdym stanowisku, zwłaszcza gdy są szczepione na antypce. Wiśnie w stanie dzikim rosną w Polsce na terenie całego kraju. Wśród nich są różne dosyć cenne formy lokalne – np. znane jako szklanki, sokówki – rodzące drobne lecz smaczne owoce. Wiśnie te rozmnaża się bez szczepienia przez odrosty korzeniowe, które pojawiają się wokół starszych drzew. Cechą ujemną jest wyrastanie corocznie licznych odrostów korzeniowych, które trzeba usuwać. Dobór odmian dla pracowniczych ogrodów działkowych i przydomowych zawiera trzy odmiany North Star, Kelleris 16 i Lutówka.
North Star jest odmianą amerykańską, odporną na mróz (zarówno pędy, jak i pąki kwiatowe). Jest ona najodporniejsza na choroby, zwłaszcza na drobną plamistość liści oraz moniliozę. Potrzebuje bardzo mało miejsca, ponieważ drzewa rosną słabo i tworzą małe korony o bardzo charakterystycznych, błyszczących liściach. Zaczyna owocować już w drugim roku po posadzeniu i owocuje niezwykle obficie.
Jest odmianą samopylną o owocach średniej wielkości – 3-5 g, kulistych, ciemnoczerwonych. Miązsz jest ścisły, ciemnoczerwony, kwaśny, sok ciemnoczerwony. Owoce dojrzewają na początku lipca.
Kelleris 16 jest nową odmianą duńską. Drzewa rosną średnio silnie, zaczynają wcześnie owocować, bardzo regularnie i obficie. Jest dość odporna na choroby, wiosenne przymrozki i deszcze w okresie kwitnienia. Wydaje owoce średniej wielkości, szerokojajowate, nieco spłaszczone, barwy jasnowiśniowej. Miąższ jest ciemnoczerwony, ścisły, niezbyt kwaśny, aromatyczny. Sok jest krwistowiśniowy. Owoce dojrzewają w pierwszej połowie lipca. Są doskonałe do bezpośredniego spożycia i na przetwory.
Lutówka jest spośród tych trzech odmianą najpóźniejszą a zarazem najcenniejszą. Bardzo popularna ze względu na niezawodne owocowanie już od drugiego roku po posadzeniu. Drzewo rośnie średnio silnie (szczepione na czereśni) lub słabo (na antypce) Tworzy koronę dość rzadką, kulistą, o gałęziach bądź skierowanych bardziej ku górze – na czereśni, bądź rozchylających się na boki – na antypce. Pączki charakterystycznie, tępo zakończone. Odmiana samopylna. Drzewo jest wytrzymałe na mróz, ale niezbyt na moniliozę i drobną plamistość liści. Dlatego też musi być opryskiwana, zwłaszcza w mokre lata, Dodinoscem (0,1%), pierwszy raz zaraz po kwitnieniu, następnie trzeba je opryskiwać co 14 dni 2 lub 3 razy. Dobrze rośnie na glebach lżejszych, o korzystnych stosunkach wodnych – źle na gliniastych, ciężkich, zbyt wilgotnych lub o poziomie wody gruntowej powyżej 180 cm i na głębokich glebach piaszczystych. Wydaje owoce duże, niekiedy bardzo duże, 5-7 g, kuliste lub sercowate, o zaokrąglonym czubku. Skórka ciemnowiśniowobrązowa, nieco jaśniejsza wzdłuż szwu, lśniąca, mocna. Miąższ jest ścisły, ciemnoczerwony, kwaśny, sok ciemnoczerwony. Owoce dojrzewają pod koniec lipca lub na początku sierpnia.
Wyżej podany dobór nie uwzględnia odmian wiśni o owocach czerwonych, ale o soku bezbarwnym, tzw. szklanek. Do najczęściej u nas spotykanych należą: Szklanka Wczesna, Wczesna z Prin, Montmorency i Krótkoszypułkowa.
Szklanka Wczesna jest odmianą rodzimą rozmnażaną przez odrosty korzeniowe, jak wiele innych wiśni lokalnych. Drzewo rośnie silnie, tworząc bardzo gęstą, kulistą koronę. Owocuje corocznie i obficie. Jest odmianą samopylną. Wydaje owoce średniej wielkości, 3,5-4,5 g, kuliste, spłaszczone na biegunach, barwy jasnoczerwonej. Miąższ jest kremowożółty, miękki, soczysty, kwaśny, orzeźwiający, sok – bezbarwny. Owoce dojrzewają pod koniec czerwca. Dojrzałe mogą pozostać pewien czas na drzewie, gdyż z czasem nabierają coraz lepszego smaku.
Wczesna z Prin jest odmianą francuską. Drzewo rośnie silnie, tworząc koronę szerokostożkowatą, z biegiem lat kulistą, średnio zagęszczoną. Odmiana obcopylna. Wydaje owoce duże lub średniej wielkości, 4-6 g, kuliste, spłaszczone na biegunach, o skórce początkowo czerwonej, przeświecającej, potem ciemnowiśniowej, lśniącej. Miąższ czerwony, jaśniej żyłkowany, bardzo soczysty, kwaśno-słodki, bardzo smaczny. Owoce dojrzewają w drugiej połowie czerwca.
Montmorency i Krótkoszypułkowa są odmianami francuskimi, samopylnymi. Drzewa rosną silnie, tworząc koronę dużą, gęstą, rozłożystą, dolne gałęzie są skłonne do zwisania. Krótkoszypułkowa nie ma skłonności do zwisania. Wydają owoce średniej wielkości, 4-5 g, kuliste, spłaszczone na obu biegunach. Skórka jasnoczerwona do czerwonowiśniowej, lśniąca, cienka, łatwo oddzielająca się od miąższu. Miązsz kremowy, miękki, delikatnie włóknisty, bardzo soczysty, kwaśny z lekką goryczką, o ostrym smaku, orzeźwiający, dobrze odchodzący od pestki. Sok bezbarwny. Owoce dojrzewają przewaznie w drugiej dekadzie lipca, natomiast u krótkoszypułkowej – przeważnie w pierwszej połowie tego miesiąca.