Faworytka, zwana klapsą, dojrzewa 5-7 dni później od niej. Nazwę tę zawdzięcza hodowcy amerykańskiemu o nazwisku Clappa. Tę dużą popularność zdobyła sobie ze względu na obfite plonowanie i smaczne, atrakcyjne owoce. Drzewa rosną silnie, więc w małych ogródkach powinno się je sadzić przede wszystkim na podkładce karłowej – pigwie, z zastosowaniem pośredniej – Bery Hardy, ponieważ szczepiona (okulizowana) bezpośrednio na pigwie źle rośnie. Zaczyna owocować w trzecim roku po posadzeniu, natomiast szczepiona na siewkach – dopiero w 5-7 roku. Owoce wydaje duże lub bardzo duże, o rozmiarach 90X70 mm i ciężarze 170-190 g, często ponad 200 g, szerokojajowate, symetryczne, wyrównane pod względem wielkości i kształtu. Owoce mają skórkę grubą, lekko błyszczącą, zielonkawo-żółtą, z rumieńcem brązowoczerwonym, rozmytym i w punkciki. Miąższ biały z odcieniem żółtym, soczysty, masłowaty, nieco kamienisty wokół gniazda nasiennego, bardzo smaczny. Owoce zaleca się zbierać na mniej więcej 1 2 dni przed całkowitą dojrzałością do spożycia. Można je przechowywać któtko, najwyżej do pierwszych dni września. Uprawiany jest również tzw. sport Faworytki o całkowicie czerwonych owocach.
Odmianą jesienną jest Bonkreta Williamsa, stara – ponad 200 lat licząca – odmiana angielska. Jest to doskonała grusza do niedużych ogródków ze względu na małe rozmiary oraz bardzo wczesne (w 3-4 roku po posadzeniu) i obfite owocowanie. Tworzy koronę o kształcie pośrednim między jajem a stożkiem, często nieregularną, zagęszczoną. Na mróz bardzo wrażliwa, ale łatwo regeneruje się po przemarznięciu. Owoce średniej wielkości, o rozmiarach 85X61 mm i ciężarze 120-185 g, czasem duże, dochodzące do 240 g, jajowate, wydłużone, o nierównej, pofałdowanej powierzchni, mniej lub bardziej zbliżone do pięciobocznych, u podstawy żebrowane. Owoce mają skórkę dość cienką, delikatną, gładką, lekko błyszczącą, usianą gęsto drobnymi, rdzawymi przetchlinkami i cętkami, od strony nasłonecznionej ze słabym, jasnopomarańczowym rumieńcem. Miąższ kremowobiały, bardzo delikatny, masłowaty, soczysty, winkowaty, aromatyczny, bardzo smaczny. Owoce zbiera się na początku września i można je przechować 2-3 tygodnie. Gruszki te uważane są za najlepszy surowiec na przetwory, zwłaszcza kompoty.
Konferencja jest również pochodzenia angielskiego. Drzewa tej odmiany są małe i nie wymagają podkładek karłowych. Tworzą koronę wyniosłą z konarami rosnącymi pionowo. Rozgałęzienia drugiego rzędu rozchodzą się prawie poziomo lub lekko zwisają i są pokryte licznymi, mało rozgałęziającymi się krótkopędami. Drzewa zaczynają owocować w 2-3 roku po posadzeniu i dają bardzo wysokie plony. Owocują nawet w latach najbardziej nie sprzyjających. Wydaje owoce duże, o rozmiarach 100X58 mm i bardzo różnym ciężarze, średnio 120-160 g, wydłużone, wrzecionowate. Skórkę mają matową, zielonkawą, brązowozłotawo ordzawioną, silniej od strony kielicha. Miąższ żółtawobiały, delikatny, bardzo słodki, soczysty, nieco aromatyczny, smaczny. Owoce osiągają dojrzałość do zbioru w końcu września lub na początku października. Można przechowywać je do listopada.
Później dojrzewającą odmianą jest Komisówka, stara odmiana francuska. Na działkach powinniśmy sadzić drzewka karłowe, ponieważ rośnie dość silnie. Szczepiona na podkładkach silnie rosnących bardzo późno wchodzi w okres owocowania, często dopiero w 10 roku po posadzeniu. Na pigwie zaś w 4-5 roku. Owocuje corocznie dając duże lub bardzo duże owoce, o rozmiarach 82X75 mm i ciężarze 220-250 g, na pigwie nawet do 450 g. Skórka gładka, zielonożółta, matowa lub lekko błyszcząca, ze słabym, pomarańczowo-brązowym rumieńcem. Dojrzewa w pierwszej połowie października, a pełną dojrzałość do spożycia osiąga w listopadzie i grudniu.
Paryżanka jest odmianą zalecaną do sadzenia w ogrodach działkowych i przydomowych w cieplejszych rejonach kraju, ponieważ jest wrażliwa na mrozy. Drzewo rośnie początkowo silnie, później średnio silnie. Tworzy koronę wyniosłą, szerokostożkowatą, dość luźną, o gałęziach długich, słabo rozwidlonych, na obwodzie korony zwisających. Kwitnie dość wcześnie i krótko, toteż kwiaty są narażone na przymrozki. W okres owocowania wchodzi wcześnie (w 3-4 roku po posadzeniu). Owocuje corocznie, bardzo obficie. Dobrze rośnie szczepiona na pigwie (karłowa). Bardzo odporna na parch. Wymaga gleb bardzo żyznych. Owoce najlepiej zbierać w drugiej połowie października i zebrane w tym czasie owoce można przechowywać w chłodnym pomieszczeniu do lutego, a w chłodniach nawet przez 6 miesięcy. Wydaje owoce średniej wielkości lub duże, o rozmiarach 50X70 mm i ciężarze 1 50-250 g, na glebach słabszych i w okolicach chłodniejszych niewyrośnięte, jajowate, wyrównane pod względem kształtu. Owoce mają skórkę szorstką, suchą, ciemnozieloną, gęsto nakrapianą ciemnordzawymi cętkami, czasem ze słabym jasnorudym rumieńcem, ordzawiona koło szypułki i kielicha. Miąższ kremowobiały lub żółtawobiały, średnio ziarnisty, bardzo soczysty, słodko-winny, lekko aromatyczny, smaczny. Owoce z drzew szczepionych na pigwie są większe i smaczniejsze. Owoce nadają się i na przetwory.