W celu uzyskania jabłek dobrze wybarwionych należy pilnować, aby korony w sadach gęsto sadzonych były węższe górą, a szersze dołem. Tendencja do wzrostu jest często przeciwna. Korony rozrastają się mocniej górą niż dołem i trzeba ich kształt poprawiać przez cięcie.
Nawet bardzo intensywne cięcie nie jest w stanie zahamować procesu pogarszania się barwy jabłek w miarę starzenia się jabłoni. Trudność polega na tym, że starsze jabłonie wydają po cięciu zimowym i wiosennym bardzo duże ilości silnie rosnących pędów zwanych potocznie wilkami. Przykładowo, na 15-letnich jabłoniach odmiany Bankroft można naliczyć średnio około 100 wilków o łącznej długości 60 m. Latem zacieniają one owoce zmniejszając przenikanie światła w głąb korony o połowę.
Cięcie letnie, polegające na usuwaniu wilków i innych silnie rosnących pędów z korony poprawia najbardziej skutecznie barwę jabłek. Cięcie takie powinno być wykonane na co najmniej 4 tygodnie przed przewidywanym terminem zbioru owoców. Na drzewach odmian wczesnych trzeba je wykonać na początku lipca, a odmian późnych w pierwszej połowie sierpnia.
Odpowiednie nasłonecznienie wszystkich gałązek w koronie odgrywa doniosłą rolę nie tylko w uprawie jabłoni, u których rumieniec na owocach powstaje tylko przy bezpośrednim działaniu światła. U owoców pestkowych, śliw, wiśni i czereśni rumiepiec może się wytworzyć nawet gdy światło bezpośrednio do owocu nie dociera. Światło jest jednak konieczne dla równomiernego dojrzewania owoców, dla nagromadzenia się w nich odpowiedniej ilości cukrów, kwasów i innych związków, które decydują o ich wartości odżywczej i o smaku. Na przykład w zagęszczonych nadmiernie koronach wiśni owoce zacienione dojrzewają o 2—3 tygodnie później niż owoce nasłonecznione znajdujące się na zewnątrz.
Cięcie regulując warunki świetlne wewnątrz koron wywiera wpływ na skład chemiczny owoców i ich zdolność do przechowywania się. Duże nasłonecznienie sprzyja gromadzeniu cukrów w owocach i podwyższeniu zawartości suchej masy.
Cięcie poprawiając nasłonecznienie koron zmienia zdolności przechowalnicze owoców. Owoce wyrosłe w koronach dobrze nasłonecznionych mają więcej defektów skórki w postaci niewidocznych gołym okiem mikropęknięć. Po złożeniu do przechowalni łatwiej zapadają one na choroby grzybowe niż owoce z koron gęstych, mało nasłonecznionych. Drobne uszkodzenia skórki ułatwiają infekcje grzybów chorobotwórczych. Owoce z drzew ciętych są większe i bardziej dojrzale, dlatego szybciej więdną w przechowalni niż owoce z drzew nie ciętych i gęstych. Te ostatnie zapadają natomiast łatwiej na niektóre fizjologiczne choroby przechowalnicze jak rozpad wewnętrzny i zbrunatnienie przygniezdne.